بهنام بهترین
پیشنهاد میکنم قبل از اینکه از محتوای سایت و شبکههای اجتماعی من استفاده کنید این مطلب رو مطالعه کنید.
من قصد ندارم مشهور یا محبوب بشم چون به اندازه کافی جای کسانی که دوستشون دارم مشهور و محبوبم بخاطر چندتا لایک، کامنت و فالور و دوقرون پول هرکاری نمیکنم چراشو در ادامه میگم.
من فقط یک سایت و چند شبکه اجتماعی ایجاد کردم و تصمیم دارم افکار و دانشم رو به محتوا تبدیل کنم گاهی هم بعضی شرکتها، ارگانها و افراد رو نقد کنم یا ازشون تشکر کنم، در مطالب اختصاصی من تجربیاتی که شخصا به دست آوردم نوشته میشه، نوشتهای صادقانه و منصفانه نه اینکه چیزی رو بشنوم و فرتی بیام بنویسم.
گفتم مشهور و محبوبم، میدونید چرا؟ چون از سال 1390 تا الان با چندین روزنامهنگار، نویسنده، عکاس، گرافیست، دکتر، خواننده، شاعر، برنامهنویس، طراح، مامور راهور، مامور انتظامی، قاضی، وکیل، روانشناس، روانپزشک، مجری، گزارشگر، گوینده، بلاگر، راننده تاکسی، مدیران سایتهای تاپ، مدیران فروشگاههای اینترنتی، مدیران درگاه واسط پرداختی و… در ارتباطم فکر کنید بعضیا میرن دائم زیر پست یک خواننده یا بازیگر کامنت میگذارن تا شاید شانس شون بگیره و طرف کامنتشون رو ببینه اما من با یک پیام مستقیم میتونم باهشون صحبت کنم البته به این نقطه هم برسی چون آگاهی و مهارتات بالا رفته زیاد ذوق نمیکنی خوشحال میشی دوستات بزرگن و هر روز دارن رشد میکنن ولی نه ازشون درخواستی داری نه صحبت خاصی هست که صحبت کنی مگر اینکه آگاهیت پایین باشه، پره کمبود باشی زیگیل و آویزون بشی تازه این کار رو هم انجام بدی دو روزه از دایره دوستیشون حذف میشی، آدم با کسی دوست میشه که طرف در مسیر رشد باشه اینجوری با چند حرکت ساده هر دو بیشتر رشد میکنن.
چون نمیتونم اسمی از دوستام بیارم یک مثال مشابه ولی الکی میزنم فکر کن با ایلان ماسک دوست شدی نه باید آویزونش بشی که بگه غلط کردم باهت دوست شدم و نه از دماغ فیل بیوفتی و مغرور بشی و اونو نادیده بگیری!
وقتی هم تو به خودت ایمان داری هم دوستت هر دو جوری از هم کمک میگیرید که با خوشحالی بهم کمک کنید نه اینکه دمبهدقیقه از دوستت کمک بخوایی و دیوونش کنی (اینا همه از درصد آگاهی میاد کلی بخوام بگم همه چیز آگاهی هست)
نکته بعدی اینکه من معلولم درست، من تنهام درست، من شاید هزار مسئله توی زندگی داشته باشم درست اما نباید با احساسات دیگران بازی کنم و احساسات دیگران رو به بازی بگیرم کاری که بعضی حکومتها، رسانهها و افراد شبانه روز دارن انجام میدن!
کسی که ننهمن غریبم بازی در میاره و میخواد ترحم بخره، همیشه وابسته، درمونده، بیچاره و فقیر هست نه فقط فقر مالی بلکه فقر شخصیتی و آگاهی!
شاید جالب باشه 99% دوستام منو در شبکههای اجتماعی دنبال نمیکنن منم اکثرشون رو دنبال نمیکنم ولی ولی استوری همدیگه رو نگاه میکنیم و به شبکههای اجتماعی همدیگه سرمیزنیم و از هم بی خبر نیستیم اگر فقط یک الی دو نفر از این دوستان فقط یکبار منو استوری کنن دنبال کنندههام میره بالای 200 هزار ولی گفتم اینکار رو نکنن کلا من از هیچکسی انتظاری نداشته و ندارم.
یکی از دوستام که بلاگر هست و حدود 1 میلیون فالور داره میگه فالور بالا اونقدرا هم جالب و جذاب نیست، همین بلاگر دو روز پیجش رو داد دستم تا منم تجربه کنم، راست میگفت جذاب نبود یک زمانی هم روی یک پیج با 50 هزار فالور کار میکردم بازم اونقدرا جذابیت نداشت، خوشحالی داشت اما اینکه ذوق کنی نبود.
موارد بالا رو نوشتم که بگم من وابسته پولو لایکو کامنتو تعریفو اینا نیستم پول هم برام مهمه اما الویت دوم هست اونم از راه تمیزش به دستم برسه، از هر مطلبی هم خوشم بیاد یا ببینم با واکنش من میشه یکی رو خوشحال کرد طرفو هم لایکش میکنم هم دنبالش میکنم و هم کامنت میگذارم براش شما هم اگر از مطالبم خوشتون اومد میتونید اینکار رو بکنید وگرنه خود من دنبال این چیزا نیستم و خودمو وابسته لایکو تعریفو کامنتو… نمیکنم، همینکه خدا و خودم مطالب رو بپسندیم برام کافیه.
نکته آخر رو بگم و تمام: من وقتی تصمیم گرفتم صدامو در بیارم که آماده همه چیز شده باشم چون قبلا شکننده و کم آگاه بودم الان هرکسی دوست داره قضاوتم کنه، نقدم کنه، بدوبیراه بهم بگه یا تشویقم کنه برام مهم نیست، مهم اینه که من به 1% از آگاهی و خودشناسی رسیدم و عاشق خودمم، عاشقی که خود بین و مغرور باشه نه، عاشقی که خودش و اکثر انسانها رو دوست داشته باشه بدون درنظر گرفتن دین، مذهب، پوشش، اعتقادات و… این 1% حاصل سالها سختی، تجربه، مطالعه و… بوده و ادامه داره.
الان که این مطلب رو نوشتم آمار شبکههای اجتماعی رو هم ذکر میکنم تا بمونه یادگاری.
بقیه شبکههای اجتماعی هم هیچ دنبال کنندهای ندارن
